در رابطه با قطار حومه ای سؤال دارید؟

تفاوت قطار حومه ای با مترو

درحالی‌که متروها عمدتا در مرکز شهرها تمرکز یافته و در اختیار مدیریت شهری، شهرداری و شورای شهر هستند، متولی قطار حومه‌ای عمدتا راه‌آهن‌های کشورها به عنوان سازمان و نهاد عمومی و دولتی هستند؛ البته نمونه‌های بسیاری نیز از قطار حومه‌ای وجود دارند که تحت مدیریت مشترک با مترو شهرها هستند. در برخی کشورها مانند ژاپن نیز بهره‌برداری برخی از خطوط قطار حومه‌ای توسط شرکت‌های خصوصی صورت می‌گیرد.
بر خلاف مترو‌ها و سایر سیستم‌های ریلی شهری (LRT، تراموا...) که عمدتا برای محدودیت‌ها (ابعاد، قوس و فراز و نشیب) درون‌شهرها توسعه یافته‌اند، قطار حومه‌ای شباهت بیشتری به خطوط ریلی بین‌شهری دارند و عمدتا در سطح زمین ساخته می‌شوند به طوری که مشخصات زیرساخت یکسانی با شبکه ریلی دارند. در واقع در بسیاری از کشورهای دنیا، سرویس‌های قطار حومه‌ای کاملا از زیرساخت‌های شبکه موجود ریلی کشور (حتی خطوط مختلط باری-مسافری) استفاده می‌کند.

طول خطوط قطار حومه‌ای یا درست‌تر بگوییم طول سرویس‌دهی عمدتا بیش از 15 کیلومتر است که بعضا تا 200 کیلومتر نیز می‌رسد. در انتخاب نوع واگن‌های قطار حومه‌ای هدف اصلی امکان جابه‌جایی حجم زیاد مسافر در مسافت نسبتا طولانی‌تر از متروها و بسیار کوتاه‌تر از خطوط بین‌شهری است و شباهت‌های کلی با راه‌آهن در نظر گرفته می‌شود که منجر به تعداد زیاد صندلی اتوبوسی با فضای مناسب برای مسافر ایستاده و ابعاد بزرگ درها جهت جابه‌جایی سریع مسافر می‌شود که از جهت ظاهر داخلی بیشتر به واگن‌های مترو شبیه خواهد بود و ظاهر بیرونی بیشتر شبیه واگن‌های راه‌آهن؛ ناوگان قطار حومه ای عمدتا دارای جا برای چمدان هستند اما فاقد رستوران یا سرویس بهداشتی هستند (چیزی بین مترو و راه‌آهن). البته در ایران واگن های قطار حومه ای که عمدتاً از نوع ریل باس هستند دارای سرویس بهداشتی می باشند. در بسیاری از کشورها مسافران حق آوردن دوچرخه به قطار حومه‌ای را دارند اما در مورد متروها در این زمینه محدودیت وجود دارد و در ایران ممنوع می باشد. سرعت سیر در قطار حومه‌ای بین 50 تا 200 کیلومتر در ساعت متغیر است و هدوی (سرفاصله زمانی) آنها طولانی‌تر از هدوی متروها است. در واقع قطار حومه‌ای بیشتر بر اساس جدول زمانبندی حرکت می‌کند تا براساس هدوی ثابت.در ایران هدوی مترو بسته به زمان روز،روز تعطیل یا غیر تعطیل و خط سیر، چیزی بین 4 تا 10 دقیقه متغیر است ولی هدوی قطار حومه ای مثلاً ریل باس تهران-کرج-هشتگرد بسیار بالاتر(تا چند ساعت) می باشد.

سرعت سیر در قطار حومه ای معمولا بالاتر از مترو و قطار درون شهری است و با سرعت بالای 80 کیلومتر حرکت میکند.

فاصله ایستگاه‌ها در خطوط حومه‌ای بین 4 تا 15 کیلومتر است. بسته به طول بلاک و شیب و فراز و ساختار کلی ریلی در هر کشور، ناوگان حومه ای می‌تواند از نوع خودکشش (ترنست،ریل باس و...) یا کشیده شونده(لکوموتیودار) باشد.

از نظر مصرف انرژی ناوگان قطار حومه ای بیشتر از نوع دیزل الکتریک و یا دیزل هیدرولیک هستند و با واگنهای مترو که از برق ریل سوم تغذیه میکنند تفاوت دارند.البته این امر بیشتر در ایران صادق است و  غالب ناوگان قطار حومه‌ای در دنیا برقی هستند هرچند قطار حومه ای برخی شهرها مانند هامبورگ و کپنهاگ از واگن های دیزلی استفاده میکند.

 سیستم قطار حومه ای در کشورهای اروپایی به نوعی به مرکز شهر از طریق چند ایستگاه پراکنده دسترسی دارد؛ به این معنا که مسافران قطار حومه‌ای برای جابه‌جایی روزانه بین کلانشهر و شهرک‌های اقماری، الزاما نباید خود را با مترو (یا هر وسیله دیگر) به حاشیه شهر برسانند (برعکس ایران که برخی ایستگاههای راه آهن در حاشیه شهرها هستند) بلکه می‌توانند از مرکز شهر سوار قطار حومه‌ای شوند. این نکته‌ای است که ممکن است به چالشی در سطح مدیریت شهری تبدیل شود.نکته دیگر اینکه با استاندارد مشابه ناوگان حومه ای با ناوگان مسافری قطارهای بین شهری امکان استفاده مشترک این مسیر برای قطار حومه ای و قطارهای سراسری فراهم می شودکه با این اقدام هزینه­ ها کاهش و دسترسی مسافران قطار حومه ای به شبکه قطار بین شهری نیز فراهم می گردد.